(XXVIII). Ἐρῶ δὲ ὑμῖν καὶ τοῦτο, πῶς μεταγγίζεται ἡ ψυχὴ
εἰς πέντε σώματα. πρῶτον καθαρίζεται μικρόν τι ἀπ᾿ αὐτῆς, εἶτα
μεταγγίζεται εἰς κυνὸς ἢ εἰς καμήλου ἢ εἰς ἑτέρου ζώου σῶμα. ἐὰν
δὲ ᾐ πεφονευκυῖα ψυχή, εἰς κελεφῶν σώματα μεταφέρεται· ἐὰν δὲ
 θερίσασα εὑρεθῇ, εἰς μογγιλάλους. τῆς Κε ψυχῆς ἐστι τὰ ὀνόματα
ταῦτα, νοῦς, ἔννοια, φρόνησις, ἐνθύμησις, λογισμός. οἱ δὲ θερισταὶ 
ὅσοι θερίζουσιν ἐοίκασι τοῖς ἄρχουσι τοῖς ἀπ᾿ ἀρχῆς οὐσιν εἰς τὸ
σκότος, ὅτε ἔφαγον ἐκ τῆς τοῦ πρώτου ἀνθρώπου πανοπλίας· διὸ
ἀνάγκη αὐτοὺς μεταγγισθῆναι εἰς χόρτον ἢ εἰς φασήλια ἢ εἰς κριθὴν
 ἢ εἰς στάχυν ἢ εἰς λάχανα, ἵνα θερισθῶσι κοὶ κοπῶσι· καὶ εἴ τις
 ACM und Epiph. 
 3 τόνῳ] πόνῳ Petavius | 6 τοῦτο] fehlt in den Acta | 14 εἰς φασήλια]
σφασήλια J, φάσηλον oder φασίολον Dindorf | 16 uirginem A | incipiet Α
excipit M | excidere . . . cum < C | 17 pestilentia] das erste e aus i corr. A
| si < C | 18 radicis] radices Α radicum CM | 18/19 ungenaue Übersetzung
| 19 humofori C homofori zu humofori corr. M2 | 20 alia quoqne] πέντε Epiphanius
| 21 transferuntur A | purgantur A | parum ex ea M | 23 commisit C ammisit
M | elephantiacorum] elefantorum Α elefantia corum C elefantiacorum et
cephalorum M; wahrscheinlich liegt eine Doppelversion des Übersetzers zu Grunde
| 24 transfunduntur AC | 26 ex materia] ἀπ᾿ ἀρχῆς Epiphanius; die Übersetzung
hier ist übrigens nicht genau | 28 eos transfundi ~ Α | fasellum Α fasolum M
| 29 aut in spicas < C | dementiatur C 

 
πάλιν ἐσθίει ἄρτον, ἀνάγκη καὶ αὐτὸν βρωθῆναι, ἄρτον γενόμενον.
εἴ τις φονεύσει ὀρνίθιον, ὀρνίθιον ἔσται· εἴ τις φονεύσει μῦν, καὶ 
αὐτὸς μῦς ἔσται. εἴ τις πάλιν ἐστὶ πλούσιος ἐν τούτῳ τῷ κόσμῳ,
καὶ ἐὰν ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ σκηνώματος αὐτοῦ, ἀνάγκη αὐτὸν εἰς πτωχοῦ
 σῶμα μεταγγισθῆναι, ὥστε περιπατοῦντα αὐτὸν ἐπαιτῆσαι καὶ μετὰ
ταῦτα ἀνελθεῖν αὐτὸν εἰς κόλασιν αἰώνιον. τοῦ δὲ σώματος τούτου 
ὄντος τῶν ἀρχόντων καὶ τῆς ὕλης, ἀνάγκη τὸν φυτεύοντα περσέαν
διελθεῖν πολλὰ σώματα, ἕως ἂν καταβληθῇ ἡ περσέα ἐκείνη. εἰ δέ
τις οίκοδομεῖ ἑαυτῷ οἰκίαν, διασπαραχθήσεται εἰς τὰ ὅλα σώματα.
 εἴ τις λούεται, εἰς τὸ ὕδωρ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν πήσσει. καὶ εἴ τις οὐ 
δίδωσι τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ εἰσέβειαν, κολασθήσεται εἰς τὰς γεέννας,
κοὶ ματενσωματοῦται εἰς κατηχουμένων σώματα, ἕως οὑ δῷ εὐσεβείας
πολλάς· καὶ διὰ τοῦτο, εἴ τι κάλλιστον ἐν βρώμασι, τοῖς ἐκλεκτοῖς
προσφέρουσι. κοὶ ὅταν μέλλωσιν ἐσθίειν ἄρτον, προσεύχονται πρῶτον, 
 οὕτω λέγοντες πρὸς τὸν ἄρτον, οὔτε σε ἐγὼ ἐθέρισα οὔτε
 ACM und Epiph. 
 10 Routh und Oehler interpungieren nach ὕδωρ | Zacagni vermutet πλήσσει
als die Lesart des Übersetzers | 11 γεέννας] Dindorf, γενεάς J,vgl. 18, 11
| 14 ἔσθιεν am Rande J | 16 manducant C | est < M | nach est + ut
C | 16/17 ipsum . . effectum] ipsi manducentur pane effecti C; vielleicht eine Doppelversion
des Übersetzers | 17 qui (nach effectum)] quod A | murem] mnre Α | 18
nach etiam + et A | si < A | 21 eum] enim C | perseam] per se eam Α persa
C | 22 persea illa] per se a illa zu per se ad illam corr. C2 | quam plantaverat] 
fehlt bei Epiphanius | 23 dispergitur M | 24 aquam M; vielleicht hat der
Übersetzer buchstäblich übersetzt ohne die Construction zu treffen | non < Μ |
25 elementa A εὐσέβειαν Epiphanius | poenis] w. e. seh. aus paenis corr. A |
subditar AM | 26 catecumenorum Α cathecuminorum M | facias C | miseri-
cordias] εὐσέβειας Epiphanius | 27 est] fehlt bei Epiphanius | illis < C | 28
oratio manicheorum super cibos (rot) Μ | ad panem < Μ 

 
ἤλεσα οὔτε ἔθλιψά σε οὔτε εἰς κλίβανον ἔβαλον· ἀλλὰ ἄλλος ἐποίησε
ταῦτα καὶ ἤνεγκέ μοι· ἐγὼ ἀναιτίως ἔφαγον. καὶ ὅταν καθ᾿ ἑαυτὸν
εἴπῃ ταῦτα, λέγει τῷ κατηχουμένῳ, ηύξάμην ὑπὲρ σοῦ· καὶ οὕτως
ἀφίσταται ἐκεῖνος. ὡς γὰς εῖπον ὑμῖν πρὸ ὀλίγου, εἴ τις θερίζει, 
 θερισθήσεται, οὕτως ἐὰν εἰς μηχανὴν σῖτον βάλλῃ, βληθήσεται καὶ
αὐτός, ἢ φυράσας φυραθήσεται, ἢ ὀπτήσας ἄρτον ὀπτηθήσεται· καὶ
διὰ τοῦτο ἀπείρηται αὐτοῖς ἔργον ποιῆσαι. καὶ χάλιν πάλιν εἰσὶν 
κόσμοι τινές, τῶν φωστήρων δυνάντων ἀπὸ τούτου τοῦ κόσμου, ἐξ ὡν
ἀνατέλλουσι. καὶ εἴ τις περιπατεῖ χαμαί, βλάπτει τὴν γῆν· καὶ ὁ κινῶν
 τὴν χεῖρα βλάπτει τὸν ἀέρα, ἐπειδὴ ὁ ἀὴρ ψυχή ἐστι τῶν ἀνθρώπων
κοὶ τῶν ζώων καὶ τῶν πετεινῶν καὶ τῶν ἰχθύων καὶ τῶν ἑρπετῶν.
κοὶ εἴ τις ἐν κόσμῳ ἐστίν, εἶπον ὑμῖν, ὅτι τὸ σῶμα τοῦτο οὐκ ἔστι τοῦ
θεοῦ, ἀλλὰ τῆς ὕλης ἐστὶ κοὶ σκότος ἐστί, καὶ αὐτὸ σκοτωθῆναι δεῖ. ACM und Epiph. 1 σε] fehlt in den Acta | vielleicht ist σε nach den Acta vor ἔβαλον zu ergänzen
| 2 nach ἀναιτίως + σε Oehler | 12 τις] τι Routh und Oehler | 14 neque
tribulaui C nec te tribulaui Μ | 15 te fecit] ἐποίησε ταῦτα Epiphanius | te (nach
detulit)] fehlt bei Epiphanius | nach mandnco + et soluo C | 16 respondit AM |
illum qui] eum qui ei C | 17 et ita . . paulo ante < Α | et < M | 18 mola
Α | 19 mola Α in molam fehlt bei Epiphanius | aut < Α | 20 ant si] ita et
si quis Α aut qui M | nach eos + hoc M | 21 dicunt] fehlt bei Epiphanius |
quosdam < A | 21/22 praeter . . mundos] fehlt bei Epiphanius, | 22 nach quibus
+ in M | occiderit M | 23 obriuntur Α moriuntur M | et illi dicunt] fehlt bei
Epiphanius; w. e. sch. ist es ein Zusatz des Übersetzers | illi] ibi Α hi M | 24
movet] leuat AM, vielleicht liegt hier eine Doppelversion des Übersetzers vor | aerem]
das erste e übergesch. Α | 25 et volatilium < M | 26/26 et . . mundo] den Zusammenhang
hat der Übersetzer verkannt; die Übersetzung ist hier übrigens nicht
genau | 26 materia M | 27 ideo] fehlt bei Epiphanius | necesse est illut C (XXIX). περὶ δὲ τοῦ παραδείσου ὅς καλεῖται κόσμος. ἔστι
δὲ τὰ φυτὰ τὰ ἐν αὐτῷ, ἐπιθυμίαι κοὶ ἄλλαι ἀπάται διαφθείρουσαι
τοὺς λογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων. τὸ δὲ ἐν κπαραδείσῳ φυτὸν
ἐξ οὗ γνωρίζουσι τὸ καλόν, αὐτός ἐστι ὁ Ἰησοῦς, ἡ γνῶνσις αὐτοῦ, ἡ
 ἐν τῷ κόσμῳ. ὁ δὲ λαμβάνων διακρίνει τὸ καλὸν καὶ τὸ κονηρόν.
ὁ μέντοι κόσμος οὐδ' οὐτός ἐστι τοῦ θεοῦ, ἀλλ' ἢ ἀπὸ μερους τῆς
ὕλης ἐπλάσθη, καὶ διὰ τοῦτο πάντα ἀφανίζεται. ὅ δὲ ἀσύλησαν οἱ 
ἄρχοντες ἀπὸ τοῦ πρώτου ἀνθρώκου αὐτό ἐστι τὸ γεμίζον τὴν
σελήνην, τὸ καθαριζόμενον καθημερινὸν ἀπὸ τοῦ κόσμου· καὶ ἐὰν
 ἐξέλθῃ ἡ ψυχὴ μὴ γνοῦσα τὴν ἀλήειαν, παραδίδοται τοῖς δαίμοσιν,
ὅπως δαμάσωσιν αὐτὴν ἐν ταῖς γεένναις τοῦ πυρός, καὶ μετὰ τὴν
παίδυσιν μεταγγίζεται εἰς σώματα, ἵνα δαμασθῇ, καὶ οὕτω βάλλεται
εἰς τὸ μέγα πῦρ ἄχρι τῆς συντελείας. (ΧΧΧ.) περὶ δὲ τῶν παρ' ὑμῖν 
 προφητῶν οὕτως λέγει· πνεῦμα εἱναι ἀσεβείας ἤτοι ἀνομίας τοῦ
 ACM und Epiph. 
 1 δς] Zacagni, οὐ J, Dindorf nimmt mit Unrecht eine Lücke an; vgl. Epiphanius
Cap. 54 | 3 ἐκείνων] ἐκεῖνο (mit φυτὸν zu verbinden) Oehler, wοhl mit
Reeht | 4 αὐτός] Oehler, αὐτό J; vgl. Epiphanius a. a. Ο. | nach Ἰησοῦς +
καὶ Zacagni, Oehler und Dindorf, ober vgl. Epiphanius a. a. Ο. | 13 ὑμῖν]
υ aus η hergestellt J ἡμῖν Petavius; vgl. 19, 9, | 14 πνεῦμα] πνεύματα Oehler,
wohl mit Recht; viellcicht liegt eine Verwechselung der Abkürzungen vor |
15/16 ungenaue Übersetzung | paradisi Μ | nach mnndus + et C | 16 concupiscentia
M | agitationes C | 17/18 qua agnoscitur] quo cognoscitur Α | 18 est
Iesus] estis C. Der Schreiber hat dic Abkürxung IS = Iesus verlesen | eius] illius
C | 19 bono A | 20 dei] deus aus dei corr. M2 | parte] r übergesch. Α < C
| materia C | plasmatur Μ | 21 hominem A | ipsut A ipsum Μ | 22 luna
C | animam Α | 38 tradetur Α | gehenna] das erste e übergesch. Α gehennam
CM | 24 postquam Α | correpta] correptam Α correcta Μ | transfundetur M
| alia] fehlt bei Epiphanius | 26 illud Μ | 27 qui ΑΜ 

 
σκότους τοῦ ἀκ' ἀρχῆς ἀνελθόντος. καὶ διὸ τοῦτο πλανηθέντες
οὐκ ἐλάλησαν, ἐτύφλωσεν γὰρ αὐτῶν ὁ ἄρχων τὴν διάνοιαν· καὶ
εἴ τις ἀκολουθεῖ τοῖς λόγοις αὐτῶν, ἀποθνήσει εἰς τοὺς αἰῶνας,
δεδεμένος εἰς τὸν βῶλον, ὅτι οὐκ ἔμαθε τὴν γνῶσιν τοῦ παρακλήτου.
 ἐνετείλατο δὲ τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ μόνοις, οὐ πλέον ἑπτὰ οὖσι τὸν 
ἀριθμόν· ἐὰν παύσησθε ἐσθίοντες, εὔχεσθε καὶ βέλλετε ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
ἔλαιον ἐξωρκισμένον ἀνόμασι πολλοῖς, πρὸς στηριγμὸν τῆς
πίστεως ταύτης· τὰ δὲ ὀνόματά μοι οὐχ ἐφανερώθη μόνοι γὰρ οἱ
ἑπτὰ τούτοις χρῶνται. καὶ πάλιν τὸ παρ' ὑμῖν τίμιον καὶ μίγα 
 ὄνομα Σαβαὼθ αὐτὸ εἴναι τὴν φύσιν τοῦ ἀνθρώπου καὶ πατέρα τῆς
ἐκιθυμίας· καὶ διὰ τοῦτο ἁπλάριοι προσκυνοῦσι τὴν ἐπιθυμίαν, θεὸν
αὐτὴν ἡγούμενοι.